W Polsce i w Karpatach Polskich gatunek wyginął na stanowisku naturalnym – EW.

Hemikryptofit, bylina o grubym kłączu, łodyga do 180 cm wysokości, pajęczynowato owłosiona, dolne liście łodygowe duże (25-40 cm długości), o blaszce jajowatej lub eliptycznej i szeroko oskrzydlonym ogonku, kwiatostan w formie podbaldachu złożonego, utworzony z licznych koszyczków o średnicy 2,5 cm, kwiaty o barwie cytrynowożółtej, owocki do 3 mm długości, żeberkowane, z białym, jedwabistym puchem kielichowym na szczycie.

Kamieniste dno płytkiego żlebu, w ekspozycji północno-wschodniej, na silnie szkieletowej rędzinie brunatnej wytworzonej z dolomitów środkowego triasu.

Jedyne stanowisko znajdowało się w Szerokim Żlebie nad Doliną Chochołowską w Tatrach Zachodnich (1130 m n.p.m.).

Stanowisko w Szerokim Żlebie było skrajnie zagrożone, bowiem jedyny osobnik, zagłuszany przez rozrastające się młode świerki, nie miał szans przeżycia. Podjęto decyzję o przeniesieniu rośliny ze stanowiska naturalnego do ogrodu przy Tatrzańskiej Stacji Terenowej Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Zakopanem.

W Karpatach Polskich gatunek krytycznie zagrożony – CR.

Chamefit, drobna bylina do 15 cm wysokości, rośnie pojedynczo lub tworzy małe, luźne darnie, owoc w postaci łuszczynki.

Gleba inicjalna w strefie słabo zmylonityzowanych skał granitowych, na trawiasto-skalnych gzymsach.

Zachodnie zbocze Grani Żabiego w Tatrach Wysokich (1800 m n.p.m.).

Największym zagrożeniem jest nieliczna populacja, rosnąca pojedynczo lub w małych grupkach na przestrzeni zaledwie kilku metrów. Siedliska żlebu, w którym występuje głodek karyntyjski, narażone są na niszczące działanie lawin kamiennych i śnieżnych.

W Polsce gatunek narażony na wyginięcie – VU, wg. Cz. L. wymierający – krytycznie zagrożony – E, w Karpatach Polskich zagrożony – EN, objęty Konwencją Berneńską i uwzględniony w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej.

Hemikryptofit, bylina do 40 cm wysokości, kwiaty pojedyncze, owoc w postaci niełupki, kwitnienie w drugiej połowie kwietnia, zanim pojawią się liście.

Suche, nasłonecznione grzbiety w luźnych, reliktowych laskach sosnowych oraz na urwistych, stromych ścianach.

Wielkie i Małe Koryciska Tatr Zachodnich (1000–1170 m n.p.m.).

Sasanka słowacka narażona jest na bezpośrednie niszczenie przez wykopywanie całych roślin do ogródków przydomowych.