Projekt
Od 2017 roku w Instytucie Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w Krakowie realizowany jest projekt Ochrona In situ roślin poprzez wprowadzanie na stanowiska naturalne w Tatrzańskim Parku Narodowym POIS.02.04.00-00-014/16 będący kontynuacją realizowanego w latach 2009-2014 projektu „Ochrona górskich populacji roślin poprzez bank genów, hodowlę i przygotowanie do wprowadzenia na stanowiska naturalne”. Projektem objęte zostały trzy gatunki roślin szczególnie cenne dla bioróżnorodności Tatrzańskiego Parku Narodowego:
Termin zakończenia Projektu przewidywany jest na 2020 rok. Do tego czasu realizowany ma zostać główny cel projektu, którym jest skuteczna ochrona In situ trzech gatunków roślin poprzez wprowadzanie osobników z hodowli laboratoryjnej i ogrodowej na stanowiska naturalne w Tatrzańskim Parku Narodowym. Całkowity koszt wydatków w ramach Projektu wynosi 795 800 zł z czego 676 430 zł (85%) jest finansowana przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Infrastruktura i Środowisko, oś priorytetowa II „Ochrona środowiska, w tym adaptacja do zmian klimatu”, działanie 2.4 Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna. 5% finansowane jest przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie zgodnie z umową o dofinansowanie. 10% kosztów stanowi wkład własny Instytutu Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk.
Zasadniczym celem Projektu jest skuteczna ochrona czynna trzech gatunków roślin na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego poprzez wsiedlanie na wybrane stanowiska osobników wyhodowanych ex situ.
Ochronie w tej formie poddane zostaną: starzec cienisty, sasanka słowacka i głodek karyntyjski. Cel ogólny zostanie osiągnięty poprzez realizację następujących celów szczegółowych:
Dodatkowo, celem projektu jest popularyzacja wiedzy na temat zagrożonych gatunków oraz możliwości ich ochrony wśród lokalnej społeczności.
Planowanym efektem projektu będzie skuteczna ochrona in situ trzech gatunków roślin: sasanki słowackiej, starca cienistego i głodka karyntyjskiego przez wzmocnienie istniejących populacji lub odtworzenie populacji, które wyginęły naturze. Działaniami ochronnymi objęte będą trzy typy siedlisk, w których wymienione gatunki występują a łączna powierzchnia siedlisk objętych działaniami wyniesie 0,1 ha.
